Bir insanın başka birinin inancı veya
doğruları hakkında yorum yapması, ömrüm boyunca anlayamayacağım konuların
başındadır. Bir insanı sadece "o" olduğu içinde sevebiliriz; bu kişi bizimle
aynı veya farklı bir inanca sahip olabilir,” o benim gibi düşünmüyor” deyip
sırf bunun için onu sevmemek, dışlamak ancak kalbinde başkalarına verecek sevgi
ve farklı düşüncelere saygı gösterecek
hoşgörüsü olmayanlar için geçerlidir.
İnsanları sevmemiz için gerekçelerimizin
olmaması gerektiğini düşünüyorum. Ama aura denilen bir şey var ki, halk
arasında elektrik mi diyelim:),
ilk görüşteki izlenim mi bazı insanları çok önceden tanıyormuşçasına hemen
kaynaşıveririz, kimiyle aylarca yıllarca aynı yerde olsak, bize bir kötülüğü
dokunmasa bile sevemeyiz, kaynaşamayız. Yani sevmenin bir nedeni olmayacağını
düşündüğüm gibi birini sevmemenin de bazen bir sebebi olmayacağını düşünüyorum.
Bu konuda son söyleyeceğim şey insanların düşündükleri konusunda dürüst
davranmaları üzerine olacak: dile getirmediğimiz her duygu ve düşünce bize
kelepçedir, karşımızdakine özgürlük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder